De lessen van 2017

“Willemieke, waarom doe je dat nou, nu nog trouwjurkselfies delen? Moet je dat nou willen op internet? Dat is toch ongemakkelijk?” Het antwoord is simpel. Die jurk herinnert aan hoe waardeloos dit jaar was. Daar heb ik niet veel woorden voor nodig. Maar kijk eens naar dat gezicht. Ik kan nog steeds zo blij kijken. Dit jaar heeft me er echt niet ondergekregen. Daar ben ik heel trots op. En daarom is dit de perfecte foto van 2017. Het zegt alles. En die jurk is zó mooi. Er waren weinig hoogtepunten dit jaar, maar ik heb tenminste een prinsessenjurk gehad. Positief bekijken ;-)

Kinderen zijn onschuldig en onbevangen. En ik ben vaak net een kind. Straalgelukkig, alleen omdat de zon schijnt. Deze week deed ik allerlei leuke dingen, maar het beste moment was de slagroom op m’n chocolademelk. Dat dus. Blijer met kleine dingen dan met de grote. Maar na dit jaar voelt het alsof ik een stukje onbevangenheid ben kwijtgeraakt. En dat vind ik heel jammer. Als de ‘grote’ mensen zeggen dat de wereld gebroken is, dan heb ik daar nu een gevoel bij. Maar ergens maakt dat, dat ik nu nog meer geniet van kleine dingen. Ik kan nog steeds gelukzalig glimlachen. Die jurk is misschien waardeloos geworden, er was veel te veel pijn en teleurstelling, er zijn ook zeker teveel tranen gevallen, kleine meisjes-dromen zijn stuk gegaan, maar die glimlach ben ik niet verloren. Wat er ook is gebeurd, ik sta nog steeds overeind. Al staat de hele wereld op z’n kop, mijn ‘ik’ is gewoon gebleven. Ik ben nog steeds Willemieke. Nog steeds blij met slagroom op chocomel. En dat is echt winnen.

Het zit erop. 2017 is voorbij. Deze dag is voor mij altijd wel symbolisch. Een jaar is afgerond, een nieuwe staat klaar. Weer heel veel nieuwe, blanco dagen die je kunt gaan invullen zoals je wilt en die voor je worden ingevuld met de leuke en minder leuke dingen die je gaan overkomen. Avontuurlijk he? Vind ik altijd wel. Toen ik op 31 december 2016 vooruitblikte, dacht ik dat 2017 het beste jaar van m’n leven zou worden. Haha. Zullen we lachen? Dat werd het niet. Normaal blik ik graag terug op hoogtepunten. Maar dit jaar, het had het gewoon niet. Lessen, dat had het wel.

Zomaar willekeurig wat in me op kwam:

• Ik weet nu wel wat verdriet is. En pijn. En de definitie van gebrokenheid.
• Vertrouwen is het állerbelangrijkste in een relatie. En als dat er niet is. Tsja.
• Relaties zijn kéihard werken en liefde is kwetsbaar.
• Blijf altijd op je eigen benen staan. Vertrouw en bouw ook weet niet téveel. Leven zit vol verrassingen.
• Verwacht niet teveel.
• Als je niet teveel teleurstelling wilt, moet je, je hart een beetje vasthouden. Maar leven is zóveel leuker als je intens liefhebt. Dan zijn de ‘dalen’ ook wat ‘dieper’, maar ja. Ik heb het er wel voor over.
• Liefde is ook ontzettend mooi en sprookjes kunnen wél bestaan – ‘lang en gelukkig’ alleen niet altijd, dus:
• Geniet van het moment. Je weet nooit hoelang geluk duurt.
• Een leven zonder relatie is ook best leuk.
• Iemand anders bepaalt niet hoe leuk jij bent.
• Paniek is oké en ademhalen de oplossing voor alles. Het wordt vanzelf beter.
• In sommige delen van de wereld gaan mensen nog dood van de honger, relativeer.
• Dromen mag, maar maak geen vijfjarenplannen. Dat is zo’n verspilling van je tijd.

Om deze mag je wel lachen:

• Roze is een prima kleur voor je woonkamer.
• Guusje mag nooit doodgaan.
• Als ik ooit nog eens wil trouwen moet ik echt denken aan een bruiloftsverzekering ;-)

Dit jaar was intens pijnlijk, maar er is letterlijk en figuurlijk een einde in zicht. Het jaar is voorbij, ik heb het doorstaan en het gaat best wel goed. Het heeft een hele poos geduurd, maar ik ben er (in de goede zin) klaar mee. Er is geen liefde meer, geen enkel gevoel. Het is over en ik ben daar eigenlijk ook wel meer dan oké mee. De man is geen deel meer van m’n leven. Praktisch gezien al een paar maanden niet meer natuurlijk, maar emotioneel nu ook niet meer. Geen gemis meer. Geen paniek meer ook. Soms een beetje melancholisch verdrietig om alle mooie herinneringen die er óók zijn. Jammer dat dié voorbij zijn. Maar ik ga verder met m’n eigen leven. Wat leuk dat ik gewoon een heel eigen leven heb waarmee ik kan doen wat ik wil. Wat een ontdekking.

Maar dan moet je wel weten wat je ermee wilt doen. De gebeurtenissen in het afgelopen jaar zijn een heel proces geweest van vallen en opstaan, wat uiteindelijk een groter thema in gang heeft gezet. Ik ben een proces begonnen wat nog niet af is. Ik weet inmiddels wel waar ik wel/niet goed in ben, maar wie bén ik? Wat is mijn doel? Passie? Plan? (Hallooooooo twintigerscrisis!) Ik denk dat een belangrijk deel van 2018 wel persoonlijke ontwikkeling gaat zijn. Ik ben nu twee jaar afgestudeerd en het voelt ook alsof ik al twee jaar verspil aan ronddwalen, tijd om eens een plan te maken. Een doel vooral.

De laatste dag van dit jaar voelt als afronding. Morgen is de wereld niet anders. Maar morgen is 2017 wel voorbij, en dat is een opluchting. Dit jaar is wel genoeg geweest. Het was gewoon een rotjaar. Fijn dat ik veel belangrijke dingen heb geleerd, maar doei.

2018. Ik ga niet beginnen over goede voornemens. Ik heb wel wat wensen. Ik wil graag een 2018 vol geluk, zon, blijheid, avontuur, luchtigheid. Ik wil vooral gewoon graag veel lachen, dan is het goed. Misschien wat liefde, misschien ook niet. Wat werk betreft worden de komende maanden in ieder geval leuk, want ik krijg – voor het eerst – helemaal m’n eigen klas :-). En verder gaan we het zien. Ik hoop héél erg dat er zich nog een kans voordoet voor een leuk reisje. En ik hoop dat 2018 richting gaat geven. Waar word ik nu écht blij van? Alles ligt open, wat ga ik kiezen? Ik ben er klaar voor, kom maar door! Fijne jaarwisseling!